خویشتن داری یعنی چه؟

 خویشتن داری یک مکانیسم درونی مداخله گر است که باعث می شود فرد افکار، عقاید یا  تمایلات نادرست یا زیان آور خود را که به ذهن می رسد به عمل تبدیل نکند. این فضیلت به فرد  یاد می دهد رفتارهایش را تنظیم کند و خود را با واقعیت تطبیق دهد نه واقعیت را با خود.  خویشتن داری، هسته اصلی اعتماد به نفس است . با این فضیلت است که مسئولیت  پذیری  معنا پیدا می کند. در حال حاضر که تنوع و تکثر در جامعه بیداد می کند و فرد با انتخاب های  متعددی رو به روست، آموزش مهارت خویشتن داری و رشد آن در کودکان اهمیت بسیار زیادی  دارد.

 1) وقتی که افرادی عصبانی هستند، با آنها بحث استدلالی نکنید، لبخند زده و موافقت کنید. این  کار باعث می‌شود تا آنها متوجه کار خود شوند. هنگامی که آنها سرگرم صحبت با شما هستند، به   کار دیگری مشغول نشوید زیرا این کار آنها را عصبانی می‌کند.  

2) هنگامی که افرادی منطقی هستند (یعنی درباره ی انتظارات خود و با یک تصمیم با شما  صحبت می‌کنند) به آنها گوش دهید تا سخن خود را به پایان برسانند، سپس دلایل و انتقادات  خودتان را مطرح کنید. آنها انتظار ندارند که شما سخن‌شان را قطع کنید لذا از این کار عصبانی  می‌شوند و دیگر به شما احترام نخواهند گذاشت.  

3) اگر افرادی درخواست شما را رد کردند یا اجازه ی انجام کاری را به شما ندادند یا آزادی شما  را محدود کردند، نپرسید «چرا؟» زیرا با «نه» دیگری مواجه می‌شوید. به جای آن بگویید «چه  کاری می‌توانم انجام دهم تا به درخواستم پاسخ دهید یا به آزادی من احترام بگذارید؟» سوال  «چه باید بکنم؟» به شما نشان خواهد داد که برای جلب رضایت والدین خود چه کاری باید انجام  دهید.  

4) اگرافرادی از شما عصبانی شدند بر اعصاب خود مسلط باشید و آن را کنترل کنید. بسیاری از  مواقع، عواملی چون رئیس، همسایه و مغازه‌دار باعث ناراحتی آنها شده‌اند . شما با آنها آرام  باشید و اگر فایده‌ای نداشت کاری به کارشان نداشته باشید تا به حالت عادی بازگردند.

 5)گاهی بی‌انصاف هستند و این کار آنها شما را عصبانی می‌کند. هنگامی که یکی از شما  عصبانی هستید، هیچ‌گاه به بی‌انصافی آنها انتقاد و اشاره نکنید و صبور باشید.  

6) وقتی که عقاید، خواسته‌ها و یا شکایات خود را مطرح می‌سازید، صدایتان را بلند نکنید و آرام  باشید. اگر فریاد بزنید، آنها فقط صدایتان را می‌شنوند ولی اگر آرام باشید سخنان شما را نیز  می‌فهمند.  

7) هیچ‌گاه خود را در موقعیتی قرار ندهید که برنده یا بازنده باشید. شما یک بچه هستید، لذا  شکست خواهید خورد و یا تبیه خواهید شد. سعی کنید مصالحه و تفاهم کنید تا موقعیتی ایجاد  شود که هر دوی شما در آن پیروز باشید.

 8)اگر نمی‌توانید با دیگران صبحت کنید یا آنها از صحبت کردن شما عصبانی می‌شوند، سخنان خود   را بنویسید و به آنها بدهید.  

9) گاهی اوقات با پدر یا مادر خود به تنهایی بیرون بروید. به آنها بگویید دوست دارید گاهی با آنها  تنها باشید. آنها ابتدا از شنیدن این موضوع نگران می‌شوند و گمان می‌کنند که می‌خواهید خبر  ناگواری به آنها بدهید، حتی ممکن است از شنیدن سخنان شما احساساتی شده و شما را در  آغوش بگیرند. تحمل داشته باشید.

10) وقتی‌که ا فراد مشغول مطالعه و یا تماشای تلویزیون هستند، گاهی آنها را همراهی کنید.  درباره موضوعاتی چون مدرسه، دوستان و دیگر مسائل مورد علاقه‌شان صحبت کنید. آنها ممکن  است در آغاز تصور کنند که تغییر رفتار شما دلیل خاصی دارد ولی این احساس را به تدریج از  دست داده و شخصیت جدید شما را خواهند پذیرفت.  

11) بدیهی است شما حاضر نیستید به افرادی که با شما مشاجره می‌کنند یا همکاری ندارند  کمک کنید. اگر شما نیز با والدین خود چنین برخوردی داشته باشید آنها به شما کمک نکرده و با  درخواست‌های‌تان موافقت نخواهند کرد. سعی کنید با آنها درگیر نشوید و روحیه همکاری داشته  باشید؛ مطمئن باشید نتیجه این رفتار به سود شما خواهد بود.  

12) هر روز از والدین خود بپرسید : «چه کمکی می‌توانم به شما بکنم؟» بیشتر اوقات آنها از شما   تشکر کرده و کاری به شما واگذار نخواهند کرد یا گاهی انجام کارهایی را از شما خواهند خواست که ممکن است فقط چند دقیقه وقت شما را به خود اختصاص دهد. والدین از این رفتار  شما خشنود شده و آنها نیز با شما همکاری خواهند کرد. شما می‌توانید با انجام برخی کارها  به‌طور داوطلبانه و بدون این‌که آنها ازشما بخواهند ،موجب شگفتی آنها شوید . آنها به همه  خواهند گفت که شما بهترین فرزندی هستید که یک پدر و مادر می‌توانند داشته باشند.

 13) اگر پدر و مادر شما با هم به مشاجره پرداختند، آنها را تنها بگذارید زیرا اگر شاهد بگومگوی  آنها باشید، با شما نیز برخورد خواهند کرد.

 14) گاهی اوقات، انجام دادن کارهایی ساده و ناچیز مثل خاموش کردن لامپ‌ها، تمیز کردن اتاق  خواب و یا آویزان کردن حوله پس از حمام گرفتن، موجب می‌شود شما بتوانید امتیازات مهمی از  آنها بگیرید مثل رفتن به منزل دوستان، استفاده از اتومبیل آنها یا استفاده بیشتر از تلفن.  

15) با والدین خود صبور باشید. به یاد داشته باشید که دوران نوجوانی شما مرحله‌ای سخت  برای آنهاست، بنابراین به آنها کمک کنید تا با آرامش و روحیه همکاری با این مرحله از زندگی شما   برخورد کنند. آنها یک روز از شما تشکر خواهند کرد.